Kaupmannahöfn

þegar það kom í ljós fyrir brottför að það væri engin næturlest til Oslóar á laugardögum velti ég því fyrir mér hvað ég ætti að gera í 3 daga í Köben
og hvort við Erna fengjum ekki ógeð hvor á annarri...

en núna
langar mig alls ekkert að fara héðan
Kaupmannahöfn er búin að heilla mig uppúr skónum

• hjólagöturnar og hjólin alls staðar


• ávaxtasölumennirnir


• buskararnir á strikinu


• þessi yndislega afslappaði ryþmi


• og almennt pláss fyrir lífið


• S lestirnar


• gömlu músteinshúsin


• trégólfin


• ævintýrastemningin í Tívolí (þó Parísarhjólið hafi verið pínu vonbrigði)


• Andrés

ævintýrakonan inní mér er vöknuð á ný
eftir að hafa legið í dvala á Íslandi í 3 ár
og hana langar ekkert heim
hana langar á alla staði aðra

Ísland er eins og lítið búr
(með sundlaug)

í dýragarðinum mínum í Ísrael var fálki
hann var lokaður inní ca. 10 fermetra búri
við hliðina á kanínufjölskyldu með 15 unga
ég fékk að gefa honum að borða hrátt kjöt (og stundum sjálfdauðar hænur) annan hvern dag
þess á milli horfði hann sultaraugum á kanínuungana
í hvert skipti sem ég gekk fram hjá búrinu hans vældi hann
og ég fékk alltaf sting í hjartað

það bara má ekki setja fálka eða erni í búr
og ekki grágæsir heldur